Onderzoekers van de Plymouth Marine Laboratory stelden in 2013 van dertien planktonsoorten vast dat ze microplastics (polystyreen) van verschillende grootte aten en dat dat een negatieve invloed had op de inname van de hoeveelheid algen, hun normale voedsel. Foto’s van plankton met ingeslikt fluorescerend microplastic gingen de wereld over. Het onderzoek werd in Environmental Science and Technology (2013) gepubliceerd.
In ditzelfde laboratorium is ook het proces van het inslikken op camera vastgelegd. Vera White van Five Films laat zien hoe copepods polystyreen beads eten (van 7 tot 30 micrometers in doorsnee) en ook dat deze accumuleren in hun lichaam. De opnamen zijn gebruikt voor haar film ‘Ren Kyst – got a spare afternoon’ die recent in de prijzen viel. Klik hier voor een korter fragment op youtube.
Aangetoond is dat plankton niet het onderscheid kan maken tussen voedzame algen en niet voedzame plastics. Wanneer er geen algen zijn om zich te voeden, kan het ingeslikte plastic tot een week in hun lichaam blijven. Gevreesd wordt dat microplastics het reproductievermogen van plankton negatief beïnvloeden en ook schadelijk zijn voor de dieren zich op hun beurt met plankton voeden. Plankton staat onderaan de voedselketen.
De wereld heeft zichzelf in slaap gesust met het raamwerk van de SDGs. De bekende duurzaamheidsdoelen blijken onhaalbaar. Dit komt vooral omdat ‘fossiel’ tot nu toe zijn gang kan gaan.
ING zegt zich zorgen te maken over het probleem van de plasticsoep maar financiert met honderden miljoenen nieuwe plasticproductie in Antwerpen. Het eigen duurzaamheidsbeleid wordt met voeten getreden.
Bigger Than Us is een inspirerende documentaire over Melati Wijsen en de manier waarop zij jonge mensen inspireert en mobiliseert voor een betere wereld.
Brokken PUR — isolatieschuim — in het milieu zijn een verborgen en relatief onbekende vorm van schadelijk zwerfvuil
Retail Activism; Selfridges geeft het voorbeeld