Hoe de Britse cosmetica industrie onder het microbead-verbod probeert uit te komen
Amsterdam,11 oktober 2017 – Het Verenigd Koninkrijk, formeel nog lid van de Europese Unie, heeft zijn voorstel tot een verbod op plastic microbeads in verzorgingsproducten aan de Europese Commissie meegedeeld. De Britse overheid verbiedt de productie van microbeads in cosmetica per 1 januari 2018 en de verkoop ervan per 1 juli 2018, omdat ze schade veroorzaken aan het leven in zee. Op deze kennisgeving heeft de Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association (CTPA) 15 september gereageerd. De brancheorganisatie vertegenwoordigt met meer dan 170 leden de Britse cosmetische industrie.
De voorgenomen maatregel, het verbieden van de microbeads, brengt volgens de CTPA buitensporige kosten met zich mee. Meer dan 90% van de producten zou volgens eigen zeggen moeten worden aangepast. De industrie erkent hiermee dat in meer dan 90% van de verzorgingsproducten vaste plastic deeltjes verwerkt zijn.
Het is de CTPA om de definitie te doen. De Britse regering definieert een microbead als een in water onoplosbaar vast plastic deeltje kleiner dan 5 mm. De CTPA bepleit een beperking van deze definitie zodanig dat daar uitsluitend microbeads voor scrub-producten onder vallen, analoog aan het Amerikaanse verbod uit 2015. Dat doet de industrie geen centje pijn, want vrijwel alle grote cosmeticabedrijven in het Verenigd Koninkrijk hebben de plastic scrubdeeltjes intussen al verwijderd. Wat hier op het spel staat, zijn de vele andere microplastics die nog altijd toegepast worden.
Cosmetica-producenten gebruiken microplastics die een reeks andere functies vervullen dan scrubben. Die deeltjes spoelen evenzeer door het douchputje weg en vervuilen evenzeer de zee. De CTPA stelt dat het niet bewezen is dat déze andere microplastics, die dus in 90% van de verzorgingsproducten zoals lipstick en shampoo verwerkt zijn, schadelijk zijn voor het marine milieu.
Toen in 2012 de campagne Beat the Microbead gelanceerd werd, reageerde de industrie met precies hetzelfde argument; dat er geen bewijs zou zijn dat plastic microbeads schadelijk zijn voor het marine milieu. We zijn met de conservatieve reactie van de CTPA dus terug bij af.
Ondertussen stapelen de wetenschappelijke bewijzen zich op. Deeltjes afgevangen door waterzuiveringsinstallaties komen in het slib terecht dat als mest wordt uitgereden op het land. Ze komen zo rechtstreeks in het milieu en in het water terecht. Plastic deeltjes dringen op alle mogelijke manieren door in de voedselketen. Onlangs is door wetenschappers van de Zweedse Universiteit Lund in Nature gepubliceerd dat nanoplastics via de voedselketen in de hersenen van vissen terechtkomen en leiden tot abnormaal gedrag. Plastic nanodeeltjes vallen onder de gehanteerde definitie en worden ook in sommige cosmetica producten toegepast.
Niemand heeft gevraagd om vervuilende microplastics in verzorgingsproducten. De enige die daarvoor verantwoordelijk zijn en daarvan jarenlang op grote schaal hebben geprofiteerd, zijn de cosmetica bedrijven. Deze bedrijven huilen nu via CTPA krokodillentranen omdat met het verwijderen ervan kosten gemoeid zijn.
