Amsterdam, 2 november 2018 –De Europese Commissie neemt een reeks maatregelen om het aantal plastic verpakkingen te verminderen. In haar document, Changing the way we use plastics, staat dat de gemiddelde Europeaan in 2014 31 kilo aan plastic verpakkingsafval produceerde. De Engelsman Daniel Webb nam de proef op de som. Webb, een kunstenaar, verzamelde gedurende het hele jaar 2017 al het verpakkingsplastic van de door hem gekochte boodschappen: hij kwam met 29 kilo dicht bij het Europese gemiddelde.
Webb maakte er niet alleen een kunstwerk van dat inzichtelijk maakt hoeveel plastic afval één persoon produceert, maar hij analyseerde die berg tot in detail. In zijn rapport ‘Everyday plastic. What we throw away and where it goes’ staan de getallen. De 29 kilo bestond uit 4.490 stukken plastic, een dagelijks gemiddelde van 12. Geëxtrapoleerd naar alle inwoners van het Verenigd Koninkrijk gaat het om 295 miljard stukken weggegooid plastic in één jaar. Van al het plastic dat hij verzamelde, was 93% eenmalig te gebruiken verpakkingsplastic (single use). Daarvan was 67% gebruikt om voedsel in te verpakken.
En wat gebeurt er met al het ingezamelde verpakkingsplastic? Webb berekende dat slechts 4 procent van wat hij produceerde aan plastic afval daadwerkelijk wordt gerecycled. Dit blijkt een totaal ander cijfer dan de Europese Commissie hanteert. Die stelt in het genoemde document dat in 2015 40% van al het verpakkingsplastic is gerecycled. Tienmaal zoveel. Klopt dat? En hoe valt dit enorme verschil in percentages te verklaren?
De Europese Commissie baseert zich op cijfers van PlasticsEurope en Eurostat. Nadere uitleg en recentere cijfers zijn te vinden in het rapport Plastic Facts van PlasticsEurope. In 2016 werd er in de Europese Unie 16,7 miljoen ton plastic verpakkingsafval ingezameld. Van dit ingezamelde afval werd 40,9% gerecycled, 20,3% gestort en 38,8% verbrand (waarmee energie wordt teruggewonnen). Uiteraard zijn er verschillen per land, maar het Verenigd Koninkrijk valt volgens dit rapport in de reeks van landen met 40 à 45% recycling.
Een eerste verschil is dat Webb heeft gekeken naar wat Britse gemeenten al dan niet inzamelen met het oog op recycling. Hij geeft een voorbeeld. Plastic bakjes van PET voor tomaten zijn 100% recyclebaar. In het Verenigd Koninkrijk worden deze bakjes door 76% van de gemeenten ingezameld, maar slechts 32% van de bakjes wordt ingezameld met recycling als oogmerk. Omdat slechts 32% van de tomatenbakjes wordt gerecycled, neemt hij dit percentage. Door vervolgens deze benadering toe te passen op alle plastic afval items, komt Webb tot de conclusie dat slechts 10% van zijn plastic afval ingezameld wordt voor recycling.
Een tweede verschil is dat Webb voor recycling uitgaat van recycling in het Verenigd Koninkrijk zelf, terwijl de Europese Unie en de plasticindustrie hier ook het plastic afval bij optellen dat wordt geëxporteerd. Dat laatste is dubieus want het is onduidelijk wat ontvangende landen met het plastic afval doen. Webb rekent voor dat het Verenigd Koninkrijk liefst 63% van al zijn afvalplastic exporteert. En die 63% mag je volgens hem niet klakkeloos meetellen als recycling.
Hij komt tot de conclusie dat slechts 4% van zijn afvalplastic daadwerkelijk wordt gerecycled. De Europese plasticindustrie gaat uit van het tienvoudige.
Hoe een ruimere definitie van de industrie ons allemaal voor de gek houdt.
Foto: Kunstwerk van Daniel Webb met het door hem verzamelde plastic afval.
Lees ook: Maas blijkt afvalput van België
De sector verklaarde in 2018 dat het gebruik van plastic microbeads met 97,6% gedaald was en beloofde dat er in 2020 geen verzorgingsproducten meer verkocht zouden worden met plastic microbeads. Dergelijke producten worden echter nog altijd te koop aangeboden, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Journaliste Laura Hoogenraad heeft onderzoek gedaan naar het hergebruik van oude, versnipperde vloerbedekking vol chemicaliën in maneges. Ze doet er verslag van in dit artikel.
Op kinderspeelplaatsen wordt industrieel afval vol toxische stoffen gebruikt onder het mom van ‘circulaire economie.’
Voor het eerst hebben wetenschappers microplastics in de placenta aangetroffen. Ook blijkt uit recent onderzoek dat baby’s dagelijks 1,6 miljoen microplastics binnenkrijgen via voeding uit plastic flesjes.
Flesjes in de bak (om maar geen statiegeld te hoeven invoeren)