Amsterdam, 18 december 2018 – Waste2Wear produceert merkkleding op basis van PET-flessen waarvan 30% uit de oceaan is gehaald. Aangesloten bij het initiatief zijn de Nederlandse modemerken Promiss, Claudia Sträter, Wehkamp, Steps. Oilly, Joolz en Expresso. In samenwerking met deze bedrijven worden door Waste2Wear in het kader van het Ocean Plastic Project twee miljoen flesjes verwerkt in 100.000 mode items voor de winter van 2018. Het lijkt een nobel initiatief: “Samen werken we aan oplossingen en zeggen NEE tegen Ocean Pollution.”
Er is echter een groot probleem. Synthetisch textiel genereert tijdens gebruik en machinaal wassen miljoenen microvezels. In een studie van het Europese Mermaids Life+ onderzoeksproject, dat in 2016 in Environmental Pollution verscheen, wordt geconcludeerd dat er gemiddeld 9 miljoen microvezels vrijkomen per was van 5 kilo synthetische kleding. Die microvezels zijn zo klein dat je ze overal aantreft; in de lucht, in huisstof en in het water. Ze dringen door in voedselketens en in ons lichaam. Wetenschappers maken zich er grote zorgen over.
Is Waste2Wear de wereld aan het redden door flessen uit de oceaan te vissen en daar nieuwe kleding van te maken? Of draagt het bedrijf juist bij aan de plasticsoep doordat kleding van Waste2Wear die microvezels veroorzaken?
Op de site van Waste2Wear wordt het probleem van de microvezels aangekaart. Waste2Wear erkent in een van de FAQs dat vervuiling van microvezels een groeiende zorg is voor de textiel- en kledingindustrie en dat er een lange weg te gaan is om het probleem aan te pakken. Maar dan wordt opeens beweerd dat het gebruik van gerecycled plastic 55% minder microvezels veroorzaakt dan regulier polyester. Dit zou blijken uit een Zweedse studie. De eerste resultaten van dat Zweedse onderzoek “zijn zeer positief voor gerecycled plastic”.
Waste2Wear zet hier de lezer op het verkeerde been. In de genoemde studie uit 2017 komt het percentage van 55% namelijk helemaal niet voor. In de conclusie van dat rapport wordt ook niet gesteld dat het beter zou zijn om gerecycled plastic te gebruiken. Er staat wel dat de studie geen ondersteuning biedt voor de wel gehoorde aanname dat textiel van gerecyclede polymeren meer vezels genereren dan textiel van primair plastic.
In 2018 volgde het wetenschappelijk artikel “Microplastics Shedding from Textiles”, gepubliceerd in Sustainability, van de hand van dezelfde auteurs. Ook in deze publicatie wordt de bewering van Waste2Wear niet gestaafd. Integendeel: “The results show little difference in [shedding] between virgin and recycled content in the fabric.”
Waste2Wear zegt NEE tegen Ocean Pollution, maar de pijnlijke waarheid is dat het er tegelijk aan bijdraagt.
Lees ook – ”Van een jurk maak je noot opnieuw een plastic fles”, De Groene Amsterdammer, 5 december 2018.
Lees ook: Waste2Wear ocean plastic project
Bestaande internationale afspraken zijn volstrekt onvoldoende om de plasticsoep te bestrijden. Er is dan ook groeiende steun voor een internationaal bindend plasticverdrag. De vraag is niet langer of het verdrag er komt, maar vooral welke afspraken daarin worden vastgelegd.
UV-328 is een giftige stof die de plasticindustrie vaak toepast. Een voorstel om deze stof te verbieden onder het Verdrag van Stockholm wordt aangevochten door de industrie.
Plastic Soup Foundation eist reactie van industriecomplex en onderzoekt mogelijkheden om stappen te zetten tegen voorgenomen dumping.
Op meerdere plekken in Amsterdam kan je vanaf vandaag plasticvrij op het terras zitten. Van deze terrassen zal voortaan geen single-use-plastic meer wegwaaien. Wij hopen dat er nog veel zullen volgen.
EU stemt in met ongekende bezuinigingen op wegwerpplastic