Amsterdam, 19 juli 2019 – ING is de grootste Nederlandse financier van schaliegas- en plasticproducenten. De bank heeft minstens 3,9 miljard dollar geïnvesteerd sinds 2010. Dit blijkt uit het eerder deze week gepubliceerde onderzoek Plastic Finance van de Eerlijke Geldwijzer, waaraan de Plastic Soup Foundation meewerkte. Op haar site legt ING enerzijds uit waarom de bank investeert in schaliegas (niet in Europa, wel in de Verenigde Staten) en anderzijds een bijdrage wil leveren aan vermindering van plastic afval. De bank verklaart: “Wij zijn van mening dat alle partijen in de keten de verantwoordelijkheid moeten nemen om opnieuw na te denken over de manier waarop we momenteel plastic produceren en gebruiken”. ING’s miljardeninvesteringen in schaliegas tonen aan dat de bank dat zelf niet doet. Blinde vlek van ING
ING investeert niet in schaliegasprojecten in Europa, maar wel in de Verenigde Staten. Ethaan is een bijproduct van schaliegas en wordt gebruikt voor het maken van nieuw plastic. Naar verwachting zorgt deze goedkope grondstof voor een stijging van 40% van de wereldwijde plasticproductie in het komende decennium, aldus de Guardian. Het gaat om tientallen miljarden nieuwe plastic verpakkingen, waarvan een deel onherroepelijk in het milieu belandt. Voor olie- en chemiebedrijven valt er echter veel te verdienen. In de Verenigde Staten is daarom sinds 2010 voor minstens 204 miljard dollar geïnvesteerd in uitbreiding van plasticproductie op basis van ethaan. ING draagt via haar investeringen in Amerikaanse schaliegasprojecten rechtstreeks bij aan deze nieuwe golf van plasticproductie. En niet alleen daar. Er is namelijk een overvloed aan schaliegas en een deel wordt naar Europa gebracht met mammoetschepen. Het bedrijf dat dit trans-Atlantisch vervoer verzorgt, de Britse chemiegigant INEOS, investeert ook in nieuwe Europese plasticfabrieken. In Antwerpen is daarmee een investering van 3 miljard Euro gemoeid. 
New Plastics Economy
ING heeft ondertussen de New Plastic Economy Commitment van de Ellen MacArthur Foundation onderschreven. Dat bepleit een circulaire economie voor plastic: het mag geen afval meer worden, maar moet altijd als grondstof worden hergebruikt. Deze visie staat haaks op investeringen in schaliegas. Dankzij schaliegas wordt namelijk nieuw (virgin) plastic geproduceerd dat zo goedkoop en kwalitatief zo goed is dat er geen markt meer overblijft voor gerecycled plastic. De ING ondergraaft met investeringen in schaliegas de verwezenlijking van de plastickringloop door recycling waarvoor ze pal zegt te staan.
Beleid plasticsoep ontbreekt geheel
Waar het bij de ING aan ontbreekt, is een serieus beleid om de plasticsoep tegen te gaan. Zo komt het dat de ING in een reactie op het rapport Plastic Finance aan de NOS liet weten dat de bank bewust investeert in bedrijven die actief zijn in de gaswinning: “De ING financiert geen kolencentrales meer. Gasopwekking speelt een belangrijke rol in de energietransitie, omdat het de Verenigde Staten bijvoorbeeld in staat stelt om kolencentrales te sluiten”. Hiermee laat ING de relatie tussen schaliegas en plasticproductie buiten beschouwing en kijkt evenmin naar de relatie tussen plasticproductie en de uitstoot van broeikasgassen. Zo staat in een recent rapport het sommetje dat de productie en het verbranden van plastic wereldwijd evenveel broeikasgassen opleveren als 189 kolencentrales van 500 megawatt!
Een serieus plasticbeleid dient ook rekening te houden met het verlies van plastic productiekorrels (nurdles). Deze komen met miljoenen in het milieu terecht. Laat nu juist deze productiefabrieken vaak aan rivieren liggen. In de helft van de ruim tweehonderd meetlocaties in het Schone Rivieren project werden ze gevonden, in de Westerschelde zelfs meer dan achthonderd op één meter zeedijk.
De samenstellers van het rapport Plastic Finance, Milieudefensie en Plastic Soup Foundation, roepen gezamenlijk banken en verzekeraars op om beleid met duidelijke criteria op te stellen. Dit zijn criteria die een rem zetten op de groei van de productie van plastic door bedrijven die door hen worden gefinancierd.
De Amerikaanse plasticindustrie heeft het in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw slim gespeeld. In de onthullende documentaire Plastic Wars vertellen kopstukken uit de industrie, inmiddels gepensioneerd, openlijk over de gehanteerde strategie.
In een nieuw rapport van Tearfund is voor het eerst berekend hoeveel ton plasticvervuiling vier multinationals, Coca-Cola, Pepsi-cola, Nestlé en Unilever, in een zestal arme landen veroorzaken: een half miljoen ton! Coca-Cola blijkt de allergrootste vervuiler en is in zijn eentje verantwoordelijk voor 200.000 ton daarvan.
Het coronavirus kan meerdere dagen overleven op harde oppervlaktes, zoals plastic en roestvrijstaal. In de lucht is dat drie uur. Dit resultaat van recent laboratoriumonderzoek roept de vraag op hoe je met plastic verpakkingen moet omgaan om besmetting te voorkomen.
Ducor Petrochemicals als eerste Nederlandse plasticproducent verantwoordelijk gesteld voor vervuiling met plastickorrels.
Metal festival Into The Grave doneert aan Plastic Soup Foundation