Amsterdam, 18 oktober 2019 – Ook plastics moeten aan de regels voor chemische stoffen voldoen. Dit stellen milieuorganisaties in een gezamenlijke verklaring. Daarin wordt de Europese Commissie opgeroepen om plastics niet langer uit te zonderen van de regels met betrekking tot registratie van chemische stoffen in het kader van REACH. Alleen zo kan de veiligheid van plastics beoordeeld worden. Ook de Plastic Soup Foundation heeft ondertekend.
Plastics bestaan uit een of meer polymeren en een complexe samenstelling van allerlei vulstoffen, chemicaliën (zoals weekmakers en vlamvertragers), stabilisatoren en kleurstoffen. Om de veiligheid van plastics te kunnen beoordelen, moet er een verplichting komen om niet alleen de afzonderlijke bouwsteentjes (monomeren), maar ook de lange ketens (polymeren) te registreren in het kader van REACH. Sinds de oprichting van REACH (Registration, Evaluation, Authorisation and restriction of CHemicals) twaalf jaar geleden zijn polymeren uitgezonderd van registratie- en beoordelingsplicht. Monomeren (de bouwstenen van polymeren) moeten wél worden geregistreerd. En dat is vreemd, want de eigenschappen van een polymeer zijn heel anders dan die van een monomeer, met name op het gebied van afbreekbaarheid. Lange ketens zijn in de regel slecht afbreekbaar, terwijl een monomeer snel afgebroken wordt.
Pas na goedkeurig door REACH kan een producent zijn product op de markt brengen. Door de uitzondering voor polymeren hoeft, kort gezegd, geen enkel type plastic op veiligheid beoordeeld te worden. Die uitzondering is gebaseerd op twee redenen. Er bestaan zoveel verschillende polymeren dat registratie ondoenlijk is en de meeste polymeren werden twaalf jaar geleden niet als onveilig beschouwd. Het is vooral vanwege onze dagelijkse blootstelling aan plastic, de toenemende plasticproductie en toenemende zorgen van wetenschappers over gevolgen voor milieu en gezondheid, dat de roep om ook de risico’s van polymeren te beoordelen nu wel overal gehoord wordt.
De milieuorganisaties, waaronder de Plastic Soup Foundation, stellen dat REACH gebaseerd is op het voorzorgprincipe en dat het aan de chemische industrie is om aan te tonen dat plastics veilig zijn in gebruik. Op dit moment staat op de bij REACH ingediende safety sheets wel dat een stof een polymeer is, maar hoeft er geen bewijs geleverd te worden over de veiligheid ervan. De milieuorganisaties stellen voor om ‘polymeer systeem’ als begrip te gaan hanteren. In dat geval hoeft niet elke polymeer apart beoordeeld te worden, wat inderdaad ondoenlijk zou zijn, maar wel polymeergroepen (polymeren met vergelijkbare eigenschappen). De Europese Commissie kan de REACH-regelgeving aanpassen.
De registratie in REACH voor polymeren moet aan dezelfde voorwaarden gaan voldoen als de registratie van chemische stoffen. De registratie en beoordeling van chemische stoffen schiet helaas echter ook te kort. Er worden duizenden chemische stoffen in plastic producten toegepast die we dagelijks gebruiken. Die stoffen moeten plastic de gewenste eigenschappen geven, maar een deel wordt ervan verdacht schadelijk te zijn voor de gezondheid. Bovendien is van vele chemische stoffen de mogelijke schadelijkheid onvoldoende onderzocht. Er kleven nadelen aan de huidige procedure. Eén stof onderzoeken duurt namelijk jaren. Een ander nadeel is dat wanneer een bepaalde stof wordt verboden (zoals BPA-A) deze door de industrie wordt vervangen door een stof met vergelijkbare eigenschappen die nog niet verboden is (zoals BPB-S). Het is dus zinvol om groepen van schadelijke chemicaliën te onderscheiden en je beleid daarop te baseren. Professor Alene Blum van Green Science Policy Institute, Berkely (Californië) heeft daarvoor de zes klassen-aanpak ontwikkeld. Stoffen uit al deze zes groepen worden ook in plastic producten gebruikt. Op SixClasses.org is over deze aanpak nadere uitleg te vinden in de vorm van een video per groep chemicaliën. Professor Blum lichtte de aanpak toe op de Plastic Health Summit die 3 oktober in Amsterdam werd gehouden.
Illustratie: impressie van een polymeer
Lees ook – Eerste bewijs voor gezondheidsrisico’s van micro- en nanoplastics
Lees ook – ‘Alternatieven voor BPA even schadelijk’
Lees ook – Bescherming tegen giftige chemicaliën in plastic faalt
Lee ook – Overheidssite waarzitwatin belicht risico’s chemicaliën onvoldoende
Over de hele wereld hebben mensen het advies gekregen om mondkapjes te dragen. Soms is dat verplicht, zoals bij ons in het openbaar vervoer. Door verscherping van de maatregelen zal het gebruik verder stijgen. De keerzijde is een vorm van vervuiling die er eerst niet was, omdat mensen massaal eenmalige niet-medische mondkapjes gebruiken en weggooien.
Er bestaat grote en toenemende ongerustheid over de minuscule plastic vezels die accumuleren in water, grond en lucht. Het aantal synthetische nano- en microvezels neemt toe door stijging van productie en gebruik én doordat plastic niet op natuurlijke wijze afbreekt, maar wel fragmenteert.
Het onderzoek naar de vangst van de Bubble Barrier in het Westerdok in Amsterdam is van start gegaan. De Bubble Barrier is een luchtbellenscherm dat is ontwikkeld door The Great Bubble Barrier.
Vanaf 1 januari 2021 mogen theezakjes en koffiepads bij het groente-, fruit- en tuinafval (GFT). Er zijn door Rijkswaterstaat, afvalverwerkers en de brancheorganisatie Koffie & Thee Nederland afspraken gemaakt met de producenten in het kader een nieuwe Green Deal.
Worden we ziek van plastic? Sterke afname in groei luchtwegen