6 maart 2020
Vandaag hebben in Brussel vijftien Europese landen en 66 bedrijven het Europese Plastic Pact ondertekend. Doel van de overeenkomst is om het gebruik van plastic te reduceren en recycling te bevorderen. Het Europese Plastic Pact is een initiatief van Frankrijk en Nederland en borduurt voort op het Plastic Pact van de Nederlandse overheid een jaar geleden.
Doel van het Europese Plastic Pact is om in 2025 20% minder plastic te produceren. Er moet minder nieuw plastic en juist méér oud plastic gebruikt worden als grondstof voor nieuwe producten. Dat is een mooi streven, maar desondanks heeft een aantal Europese milieuorganisaties, verenigd in Break Free From Plastic, besloten het Plastic Pact niet te ondertekenen. Plastic Soup Foundation is een van hen.
De belangrijkste bezwaren zijn:
Het Europese Plastic Pact is niet getekend door plasticproducenten. Plastic is een petrochemisch product en producenten hebben nu eenmaal geen belang bij reductie. Shell neemt dit jaar een nieuwe plasticfabriek in gebruik in Pennsylvania in de Verenigde Staten. De fabriek van 6 miljard euro zet ethaangas, een bijproduct van schaliegas, om in ethyleen. Jaarlijks zal meer dan anderhalf miljard kilo polyetheen geproduceerd worden Deze basisgrondstof wordt verwerkt tot een halffabricaat in de vorm van nurdles, waarvan allerlei plastic producten worden gemaakt.
Volgens een rapport van het International Energy Agency uit 2018 vallen pogingen van overheden om het gebruik van eenmalig verpakkingsplastic (de zogeheten single-use plastics) te beperken in het niet bij de sterk stijgende consumptie van plastic in met name ontwikkelingslanden. Het IEA-rapport voorspelt dat de productie van ethaan in 2030 met 70% zal zijn toegenomen. Big Oil investeert volop in plasticproductie. Dit is voor hen een interessante markt die de dalende inkomsten uit de verkoop van olie en benzine, als gevolg van de energietransitie, moeten compenseren.
Een en groep kritische academici stelt in een open brief, die morgen door het Algemeen Dagblad gepubliceerd wordt, dat het ‘vanuit het perspectief van toekomstige generaties te cynisch voor woorden is dat Shell haar heil zoekt in activiteiten die een volgende milieuramp veroorzaken: de plasticproductie’.
De brief eindigt met een oproep: ‘Wij, een groep bezorgde wetenschappers en experts, maken ons grote zorgen om de mega-investeringen van Shell in de plasticindustrie. We roepen Shell en de banken, verzekeraars en pensioenfondsen die in Shell investeren op om hun onverantwoorde investeringen in plastic te stoppen, en roepen Shell op om het Europese Plastic Pact alsnog te ondertekenen. Wij roepen de Nederlandse overheid op om beleid te formuleren (en na te leven) om investeringen in de productie van nieuw plastic tegen te gaan. En wij roepen Nederlandse burgers op om hun stem te verheffen.’
De brief is medeondertekend door Maria Westerbos, directeur van de Plastic Soup Foundation.
Luister hier het radio interview terug van BNR ‘Ask Me Anything’, met onder anderen Maria Westerbos als gast.
De Amerikaanse plasticindustrie heeft het in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw slim gespeeld. In de onthullende documentaire Plastic Wars vertellen kopstukken uit de industrie, inmiddels gepensioneerd, openlijk over de gehanteerde strategie.
In een nieuw rapport van Tearfund is voor het eerst berekend hoeveel ton plasticvervuiling vier multinationals, Coca-Cola, Pepsi-cola, Nestlé en Unilever, in een zestal arme landen veroorzaken: een half miljoen ton! Coca-Cola blijkt de allergrootste vervuiler en is in zijn eentje verantwoordelijk voor 200.000 ton daarvan.
Het coronavirus kan meerdere dagen overleven op harde oppervlaktes, zoals plastic en roestvrijstaal. In de lucht is dat drie uur. Dit resultaat van recent laboratoriumonderzoek roept de vraag op hoe je met plastic verpakkingen moet omgaan om besmetting te voorkomen.
Ducor Petrochemicals als eerste Nederlandse plasticproducent verantwoordelijk gesteld voor vervuiling met plastickorrels.
TILBURGSE CENTAURUSVIJVER ZWAAR VERVUILD MET MICROPLASTICS