2 april 2020
De Amerikaanse plasticindustrie heeft het in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw slim gespeeld. In de onthullende documentaire Plastic Wars vertellen kopstukken uit de industrie, inmiddels gepensioneerd, openlijk over de gehanteerde strategie. Ook toen al stond plastic ter discussie en overwogen overheden allerlei maatregelen om het gebruik ervan in te dammen.
Vanwege toenemende vervuiling ontstond zo’n veertig jaar geleden een grote protestbeweging tegen plastic. De plasticindustrie vreesde maatregelen ten koste van de omzet en reageerde met een slimme publiekscampagne. Reclamecampagnes benadrukten de vele voordelen van plastic. De consument werd verantwoordelijk gemaakt voor het afval dat ingeleverd moest worden voor recycling. Maar vooral de introductie van de recyclingcodes op alle verpakkingen had een ongelofelijk groot effect.
Dat zette iedereen op het verkeerde been, vanwege de suggestie dat die verpakkingen gerecycled zouden worden. Maar wat theoretisch kon, gebeurde in de praktijk niet. De nadruk op recycling, vertelt een van de voormalige voormannen, maakte het voor de bedrijven mogelijk om plastic te blijven produceren. De documentaire laat zien dat er een gigantische hoeveelheid gemengde plastics overblijft waar niemand wat mee kan.
In de uitzending worden interne stukken getoond waaruit blijkt dat de industrie maar al te goed wist dat recycling nooit zou renderen. Overheden moesten en moeten financieel bijspringen. Gerecycled plastic kan niet concurreren met nieuw plastic, dat beter en goedkoper is. Het gevolg was dat het overgrote deel van het ingezamelde plastic werd geëxporteerd of gestort, en dat er ondertussen steeds meer plastic bijkwam. De documentaire wijst ook op de miljarden dollars die de olie-industrie nu investeert in de productie van nieuw plastic.
Dit is de afgelopen decennia niet wezenlijk veranderd. Recycling wordt gepromoot als goed voor milieu en economie, maar in de kern gaat het erom veel plastic te kunnen blijven produceren. Een geïnterviewde overheidsfunctionaris verwoordt het in de documentaire aldus: ‘De producenten weten wat de gevolgen voor het milieu zijn van de verschillende soorten plastic, maar delen die kennis niet. Wat ze daarentegen wel delen, is het recyclinglogo. Dat stelt de industrie in staat om de discussie over recycling te laten gaan, en zich niet te hoeven verantwoorden over de milieuschade die plastic veroorzaakt.’
De Amerikaanse lobbyorganisatie Plastic Industry Association heeft direct op de uitzending gereageerd en neemt afstand van de uitspraken van haar voormalige kopstukken. De industrie zoekt de oplossing in betere recycling, innovatie en opvoeding van het publiek. De reactie besluit met: ‘Our goal is to continue to ensure consumers benefit from the efficiencies, lower emissions profile and second life possibilities that these products provide’. Lees hier de volledige reactie van de Plastic Industry Association.
Ook in Europa wordt voortdurend de suggestie gewekt dat we de plasticsoep de baas kunnen worden door beter en meer te recyclen. Dit is voor ons een belangrijke reden om het Nederlandse en het Europese Plastic Pact niet te onderschrijven. De nadruk moet niet op recycling liggen, maar op significante vermindering van de plastic productie.
Foto door Arshad Pooloo on Unsplash
De Europese cosmetica industrie misleidt consument en overheid. De sector verklaarde in 2018 dat het gebruik van plastic microbeads met 97,6% gedaald was en beloofde dat er in 2020 geen verzorgingsproducten meer verkocht zouden worden met plastic microbeads. Dergelijke producten worden echter nog altijd te koop aangeboden, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Journaliste Laura Hoogenraad heeft onderzoek gedaan naar het hergebruik van oude, versnipperde vloerbedekking vol chemicaliën in maneges. Ze doet er verslag van in dit artikel.
Op kinderspeelplaatsen wordt industrieel afval vol toxische stoffen gebruikt onder het mom van ‘circulaire economie.’
Voor het eerst hebben wetenschappers microplastics in de placenta aangetroffen. Ook blijkt uit recent onderzoek dat baby’s dagelijks 1,6 miljoen microplastics binnenkrijgen via voeding uit plastic flesjes.
Greenpeace USA: Recyclingsymbolen op plastic verpakkingen zijn misleidend