10 juni 2020
Er zijn mogelijk twee keer zoveel microplastics in de oceaan dan tot nu toe werd gedacht. Omgerekend kan het gaan om meer dan 3700 microplastics in één kubieke meter zeewater.
Deze en andere bevindingen zijn gedaan door netten met verschillende maaswijdte te gebruiken en de uitkomsten te vergelijken. Het onderzoek werd uitgevoerd aan twee Engelse universiteiten en is onlangs gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Environmental Pollution.
Het meten van het aantal microplastics aan de oppervlakte van de zee gebeurt door fijnmazige netten achter een varende boot te hangen. Na verloop van tijd worden die binnengehaald waarna het aantal gevangen microplastics wordt geteld. Normaal gesproken worden daarvoor netten met een maaswijdte van 333 μm (0,333 mm) of 500 μm (0,5 mm) gebruikt. Is de maaswijdte nog kleiner dan slibben de gaatjes al snel dicht met organisch materiaal. Het is de onderzoekers toch gelukt om ook te meten met een fijnmaziger net; een van 100 μm (0,1 mm).
Het gaat om de eerste studie waarin deze drie typen netten tegelijk zijn gebruikt. Er werd naar microplastics gevist in het kustwater van zowel Engeland als de Verenigde Staten. In kustwater bevindt zich ook het meeste zeeleven. De meeste microplastics bleken vezels te zijn: in de V.S. 84% en in Engeland 77% van het totaal.
De metingen wijzen op een grote onderschatting van het aantal kleinste microplastics in de oceaan. Zo bleek de concentratie aan microplastics met een net van 100 μm maaswijdte tien keer zo groot als met een net met 500 μm maaswijdte. En 2,5 keer zo groot als met een net van 333 μm. Het aantal microplastics in de oceanen werd tot nu toe geschat op tussen de 5 en 50 biljoen deeltjes. Op basis van de nieuwe bevindingen schatten de Engelse onderzoekers dit aantal veel hoger in; namelijk tussen 12,5 en 125 biljoen.
Kapitein Charles Moore was een van de eersten die de wereld waarschuwden voor de gevolgen van de plasticsoep. In een van de door hem in 1999 genomen monsters zeewater telde hij destijds al meer stukjes plastic dan plankton. Zijn conclusie over het toenemend aantal microplastics in zee was profetisch: ‘Daaruit volgt dat inname van plastic door planktivoren (organismen die zich voeden met plankton) zal toenemen. Plastic zal steeds verder in de voedselketen penetreren.’
Onderzoekster Penelope Lindeque van de Plymouth Marine Laboratory nu: ‘we vinden 3700 microplastics in één kubieke meter zeewater, veel meer dan het aantal zooplankton in dezelfde hoeveelheid. (…)’. Het zijn juist de allerkleinste microplastics die plankton het gemakkelijks binnenkrijgen. Lindeque vervolgt: ‘Een beter begrip van de hoeveelheid microplastics in onze zeeën en een gedetailleerdere beschrijving van de soorten microplastics, helpt te bepalen welk risico ze vormen voor zeedieren en ecosystemen’. In 2015 legde zij in een video al uit dat microplastics het grootste gevaar vormen voor het zeeleven, omdat plankton dit binnenkrijgt. Een andere onderzoeker legde op film het moment vast dat plankton een microvezel binnenkrijgt.
Ondertussen gaat de vervuiling met microplastics gewoon door. Ze zijn afkomstig van synthetische kleding, van autobanden of ze zitten in cosmetica. Ook valt plastic afval in het milieu uiteen in steeds kleinere stukjes.
Foto: www.craghoppers.com
.
De wereld heeft zichzelf in slaap gesust met het raamwerk van de SDGs. De bekende duurzaamheidsdoelen blijken onhaalbaar. Dit komt vooral omdat ‘fossiel’ tot nu toe zijn gang kan gaan.
ING zegt zich zorgen te maken over het probleem van de plasticsoep maar financiert met honderden miljoenen nieuwe plasticproductie in Antwerpen. Het eigen duurzaamheidsbeleid wordt met voeten getreden.
Bigger Than Us is een inspirerende documentaire over Melati Wijsen en de manier waarop zij jonge mensen inspireert en mobiliseert voor een betere wereld.
Brokken PUR — isolatieschuim — in het milieu zijn een verborgen en relatief onbekende vorm van schadelijk zwerfvuil
VOORZICHTIGE SCHATTING: 136.000 TON PLASTIC ‘ONTSNAPT’ ELK JAAR AAN DE ...