03 juli 2020
Plastic Soup Foundation strijdt tegen alle mogelijke vormen van plastic lekkage en bezorgde burgers helpen ons hierbij. Onlangs werden we benaderd door Suzanne van Knippenberg, die een opmerkelijke vorm van plasticvervuiling is tegengekomen: bestratingsplastic in de tuin van haar zus.
Het is inmiddels bekend dat onze tuinen vervuild raken door plastic. Meestal zijn we ons er niet eens van bewust, maar veel producten die we in de tuin gebruiken zijn van plastic gemaakt of bevatten plastic onderdelen, die slijten door gebruik of gaan simpelweg stuk, waardoor kleine deeltjes gaan rondzwerven.
Er zijn veel manieren waarop plastic in de tuin terechtkomt, bijvoorbeeld door tuinmeubelen waarvan de poten slijten, plastic knijpers die door de zon verweren en verpulveren, speelgoed dat stukgaat of zoekraakt. Maar ook eenvoudige dingen als plastic tuingereedschap, potten of gieters en zelfs compost kunnen een bron van plasticvervuiling zijn.
→ Download voor meer informatie de My Little Plastic Footprint App en zoek via de + button de categorie ‘Tuinen’ op.
De vervuiling waar Suzanne ons over informeerde betreft plastic korrels die tussen tuintegels zitten. Deze korrels worden gebruikt om vooral keramische tegels te beschermen tegen krassen voordat ze gelegd worden. Tijdens transport zorgen ze voor een luchtbuffer tussen de gestapelde tegels.
Het gaat helaas niet om kleine hoeveelheden. De foto’s die Suzanne stuurde van een nieuwbouwwijk in Maastricht, laten een tuin zien waar honderden, misschien wel duizenden van deze korrels liggen. Omdat het een nieuwbouwtuin is en er nog geen planten staan, zijn de korrels goed zichtbaar en het ziet er behoorlijk schokkend uit.
De grote vraag is natuurlijk: waarom? Dit zou je toch eenvoudig moeten kunnen voorkomen?
Façade Maastricht, de leverancier van de tegels, laat bij navraag weten dat men voor veel soorten bestrating een ‘handjevol korrels’ per gestapelde laag gebruikt. Wanneer Suzanne vraagt of er leginstructies zijn die aangeven wat iemand met de korrels moet doen, blijkt Façade Maastricht de verantwoordelijkheid volledig bij de stratenmaker te leggen. Geen instructies, je zou alle korrels gewoon bij elkaar moeten vegen om te zorgen dat het werk schoon achtergelaten wordt.
Façade Maastricht denkt dan ook dat 95 procent van alle korrels opgeruimd kan worden. Dit is opmerkelijk aangezien in een nieuwbouwtuin nog geen bestrating aanwezig is en de gestapelde tegels bij levering vaak op de kale grond worden gelegd. Het is onmogelijk om bij zulk zwaar werk ook nog eens de onderkant van elke tegel te controleren op achtergebleven korrels.
Façade Maastricht gebruikt inmiddels biologisch afbreekbare plastic korrels, maar kan niet aangeven hoe snel deze in het milieu ‘oplossen’. Uit ervaring weten we bij de PSF dat de meeste bio-afbreekbare of composteerbare plastics daar in het milieu zeer lang of zelfs eindeloos over doen.
We zien dit vaker: producenten bedenken handige manieren om hun producten te verpakken of te beschermen en gaan ervan uit dat het verderop in de keten allemaal wel goed komt. In dit geval gaat het natuurlijk niet om de beste keuze, maar om de eenvoudigste en waarschijnlijk goedkoopste manier. Korrels kun je makkelijk ergens tussen strooien en zijn dus praktisch.
Helaas blijkt deze lekkage niet beperkt tot de sierbestrating voor tuinen. Ook bij openbaar straatwerk doet het probleem zich voor. Zo vond de zus van Suzanne bij haar in de buurt ook honderden witte korrels op een nieuw aangelegde klinkerbestrating.
Harmen Spek, Manager Innovations & Sollutions van Plastic Soup Foundation: ‘Waar het hier om draait is natuurlijk het risico op lekkage; hoe groot is de kans dat dit materiaal in het milieu terechtkomt? Dat risico is duidelijk zeer groot. Het probleem doorschuiven naar duizenden stratenmakers is dan ook wel iets te makkelijk. Men kan beter kijken naar natuurlijke beschermingsmiddelen, zoals kurk en hout. Dat kost misschien wat meer en misschien is het ook wel iets minder praktisch, maar daarmee voorkom je blijvende schade door plastic, waarvoor niet de stratenmaker maar de producent verantwoordelijk is.’
Goed nieuws. De winnaar van de Green Challenge van het nieuwe TV-programma Iedereen Kan Het! (Omroep Max) heeft een slimme oplossing bedacht voor eenmalige plastic voedselverpakkingen: verpakkingen gemaakt van zeewier.
Nylon en polyester hinderen de groei en het herstel van onze luchtwegen, concluderen wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen, TNO en Plymouth Marine Laboratory in nieuw onderzoek naar het effect van microplastics en microvezels op onze gezondheid.
Ben je bekend met de problematiek rondom plasticvervuiling van ons milieu, wil je op dat gebied een verschil maken en studeer je Bedrijfskunde, Ondernermerschap, Commerciële Economie of een soortgelijke studie? Kom dan bij Plastic Soup Foundation stage lopen!
Europese landen dragen bij aan de plasticvervuiling in Zuidoost-Aziatische landen, omdat louche handelaren hun gang kunnen blijven gaan. Dit blijkt eens te meer uit een recente uitzending van Pointer in samenwerking met onderzoeksjournalisten.
Recordvangst aan spooknetten