21 juli 2020
Begin deze maand stuurde staatssecretaris Van Veldhoven (D66) haar ‘nieuwe offensief tegen verpakkingsafval’ naar de Tweede Kamer. Van Veldhoven: “We willen toe naar alle verpakkingen recyclen en producenten stimuleren over te gaan tot hergebruik. Met deze circulaire doelstellingen zetten we een forse stap in de goede richting voor een schone, groene circulaire economie.”
Betere recycling en hergebruik lossen de plasticsoep echter niet op. Om verpakkingsafval tegen te gaan, is productievermindering een eerste vereiste. Daarvoor is een belasting op plastic het uitgelezen instrument. Maar wat in de brief aan de Kamer ontbreekt, is het B-woord.
Nieuw plastic is nog nooit zo goedkoop geweest en drukt recyclaat (plastic gemaakt van afvalplastic) uit de markt. De staatssecretaris wijst in haar brief aan de Kamer op de verslechterde concurrentiepositie van recyclaat. Ze heeft de EU-Milieuraad daarom opgeroepen om te komen met een voorstel om een aandeel recyclaat in plastic producten verplicht te stellen. Dat is op zichzelf goed nieuws, want de situatie is schrijnend.
Er is in Nederland volop recyclaat te koop, maar niemand die dat afneemt. Een woordvoerder van Unilever legde onlangs aan het TV-programma De Monitor uit dat er niet voldoende recyclaat in de markt is van de kwaliteit die het bedrijf nodig heeft. Een andere woordvoerder voegde eraan toe dat het recyclaat stinkt en daardoor ongeschikt is voor shampooflesjes.
De staatssecretaris legt de bal bij Europa. Maar wat kan Nederland zelf al doen? Daarom is het van belang dat er een duidelijk antwoord komt op de vraag die Partij voor de Dieren (PvdD) recentelijk stelde: ‘Wanneer verwacht u dat een bepaald percentage recyclaat in verpakkingen verplicht is gesteld, welk percentage is daarbij wenselijk volgens u en welke maatregelen kunt u in de tussentijd nemen om het percentage recyclaat in verpakkingen te verhogen?’
De staatssecretaris zegt ambitieuzere doelen na te streven dan nu in Europa afgesproken zijn, maar spreekt het B-woord niet uit. Dit terwijl de Europese Commissie een belasting op virgin plastic overweegt om de Green Deal te financieren. Er zou 6,6 miljard Euro mee kunnen worden opgehaald. Kennelijk is het B-woord in Nederland taboe, waarom zou dat zijn?
We zijn dan ook benieuwd naar het antwoord op een andere vraag die de PvdD stelde:
‘Bent u bereid om de mogelijkheden van een belasting op virgin plastic te onderzoeken met als doel in de eerste plaats het gebruik van plastic te ontmoedigen en in de tweede plaats het hergebruik van plastic te stimuleren? Zo niet, waarom niet?’
In de brief aan de Kamer geeft de staatssecretaris hoog op van bedrijven die het Plastic Pact hebben ondertekend. Dat zijn de ‘ambitieuze koplopers’ die het verschil gaan maken. Maar plasticproducerende bedrijven als Shell hebben het plastic pact niet ondertekend. En daarover zwijgt de brief in alle talen.
Daarom is het interessant om straks óók het antwoord te vernemen op de door de PvdD gestelde vragen over Shell:
Het mag toch niet zo zijn dat belangen van Shell behartigd worden door verpakkingsafval alleen aan te pakken via recycling en hergebruik en niet bij de bron?
Foto: De Monitor. Onverkocht recyclaat wordt opgeslagen big bags.
The possibility of the creation of a Plastics Treaty at the upcoming UN Environmental Assembly could go either way. Will the promising Rwanda/Peru draft resolution come out on top, or the much weaker Japan resolution win out?
Goed nieuws: een volledig circulair gebruik van plastic zou mogelijk zijn door schimmelenzymen die PET binnen tien dagen afbreken.
Na jarenlang processen voeren moet de plasticindustrie definitief bakzeil halen: BPA komt op de lijst van zeer zorgwekkende stoffen. Een grote overwinning voor het milieu. Drie wetenschappers reageren.
Luiers mogen nergens meer met het gft worden meegegeven voor compostering. Maar het probleem van plastic in compost is daarmee nog niet opgelost.
Merakist Plastic Free July: Vormt plastic een risico voor ons lichaam?