16 november 2020
Wat doe je als je je plasticafval niet kunt recyclen? Je verzint een list die processed engineered fuel heet: verkoop of exporteer ingezameld plastic niet als afval, maar als brandstof. En, voilà! Opeens omzeil je alle regels rond afval en kun je doen alsof het om recycling gaat.
De inmiddels beproefde route? Versnipper gemengd huishoudelijk plasticafval en verkoop dat aan de cementindustrie als brandstof. Maar noem het toch recycling of verwerking.
Deze week wordt in Australië gestemd over een wet die deze sluwe truc toestaat. Dit heeft alles te maken met het feit dat China in 2018 zijn grenzen sloot voor de import van plasticafval. Andere Zuidoost Aziatische landen namen vergelijkbare maatregelen. Landen als Maleisië weigerden nog langer een dumpplek voor dit afval te zijn. Er werden containers met plastic teruggestuurd, ook naar Australië.
Het land besloot in eerste instantie geen plasticafval meer te exporteren, maar nu is er dus de Waste Export Ban Bill die toestaat dat plastic afval wordt omgekat tot olie. Je versnippert het ingezamelde gemengde plastic (processed engineering) en je noemt het brandstof (fuel). Omdat het brandstof is, mag je het wel exporteren, bijvoorbeeld aan Holcim Philippines Inc., een producent van cement in de Filippijnen die zijn ovens ermee stookt.
Inmiddels hebben ook multinationals deze escaperoute ontdekt, getuige de activiteiten van Nestlé in de Filippijnen.
De Australische organisatie National Toxics Network is woedend. Australiërs wordt voorgespiegeld dat hun plasticafval gerecycled wordt, maar in werkelijkheid wordt het als alternatief voor olie verbrand. Omdat plastic afval vol zit met chemische toevoegingen is het verre van een schone brandstof. Er zouden dan ook strenge normen moeten gelden om een giftige uitstoot te voorkomen. Met recycling heeft dit natuurlijk niets van doen en de suggestie dat het om recycling zou gaan is op zijn minst misleidend.
De nieuwe wet zal averechts kunnen uitpakken, omdat de vervuiling niet af-, maar toeneemt en in feite de productie van plastic stimuleert. Om het wereldwijde probleem van de plasticsoep te beteugelen is juist een sterke vermindering van het gebruik noodzakelijk.
Het alternatief ligt voor de hand: investeer in systemen waarbij minder eenmalig plastic nodig is en kijk daarbij naar bijvoorbeeld Zero Waste City-concepten die zich al hebben bewezen. Die laten zien hoe je afval vermindert én goed verwerkt.
Het vele plasticafval is vooral afkomstig van enkele multinationale bedrijven die hun producten in plastic verpakken. Nestlé behoort tot de grootste ter wereld. Het bedrijf kondigde afgelopen september aan haar verpakkingen te verduurzamen. Naast ontwikkeling van nieuwe verpakkingen en stimuleren van ander consumentengedrag is er de derde pijler: ‘vormgeven aan een afvalvrije toekomst’.
Als eerste punt bij deze pijler klopt Nestlé zich op de borst. Nestlé heeft afgelopen augustus in de Filippijnen evenveel plastic ingezameld en verwerkt als het met zijn producten verkocht heeft. Fantastisch, zou je zeggen. Maar hoe wordt dat ingezamelde plastic eigenlijk verwerkt? Volgens het idee van de circulaire economie zou het plasticafval idealiter weer hoogwaardig ingezet moeten worden, maar in de praktijk wordt het nu afgewaardeerd als een alternatieve brandstof in de cementindustrie.
De argeloze lezer wordt ‘gelukkig’ door Nestlé gerustgesteld: ‘It is authorized by local environmental laws and regulations’…
De sector verklaarde in 2018 dat het gebruik van plastic microbeads met 97,6% gedaald was en beloofde dat er in 2020 geen verzorgingsproducten meer verkocht zouden worden met plastic microbeads. Dergelijke producten worden echter nog altijd te koop aangeboden, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Journaliste Laura Hoogenraad heeft onderzoek gedaan naar het hergebruik van oude, versnipperde vloerbedekking vol chemicaliën in maneges. Ze doet er verslag van in dit artikel.
Op kinderspeelplaatsen wordt industrieel afval vol toxische stoffen gebruikt onder het mom van ‘circulaire economie.’
Voor het eerst hebben wetenschappers microplastics in de placenta aangetroffen. Ook blijkt uit recent onderzoek dat baby’s dagelijks 1,6 miljoen microplastics binnenkrijgen via voeding uit plastic flesjes.
STATIEGELD OP BLIKJES? YES WE CAN!