16 februari 2021
Europese landen dragen bij aan de plasticvervuiling in Zuidoost-Aziatische landen, omdat louche handelaren hun gang kunnen blijven gaan. Dit blijkt eens te meer uit een recente uitzending van Pointer in samenwerking met onderzoeksjournalisten.
De geëxporteerde plastic-partijen zijn in ons land vaak afgekeurd voor recycling. In landen met goedkope arbeidskracht worden die partijen alsnog met de hand gesorteerd. Wat bruikbaar is, wordt daar gerecycled. Wat niet geschikt is, naar schatting 30%, wordt vaak verbrand of illegaal gestort en zorgt dan voor grote milieuproblemen.
Nederland wast zijn handen in onschuld, omdat er op papier niets aan de hand is.
Internationale handel van gevaarlijke stoffen is geregeld in het Verdrag van Bazel. Deelnemende landen spraken in 2019 aanvullende regels af over de handel in kunststoffen. Alleen schoon plasticafval dat direct gerecycled kan worden, mag vrij over de wereld worden verhandeld.
Met de nieuwe regelgeving krijgen ontwikkelingslanden de mogelijkheid om ongewenst plasticafval tegen te houden. Ook zegt de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) nu beter te kunnen toezien op de export.
De uitzending van Pointer laat echter zien dat het systeem zo lek is als een mandje.
Handhaven is moeilijk omdat in de containers niet altijd zit wat er op bijbehorende papieren staat aangegeven. Een tweede probleem is dat het ontvangende recyclingbedrijf, bijvoorbeeld in Indonesië, weliswaar over de juiste vergunningen beschikt, maar dat vanuit Nederland niet valt na te gaan of dat plastic ook werkelijk door het ontvangende bedrijf gerecycled wordt. In de praktijk blijkt dat plastic via de achterdeur vaak te worden doorverkocht aan illegale recyclingbedrijfjes.
De ILT geeft in de uitzending toe dat er geen mogelijkheid is om vanuit Nederland te controleren waar het geëxporteerde plastic eindigt. Interpol signaleerde afgelopen zomer al een sterke toename van de criminele handel in plasticafval.
Bedrijven bieden plasticafval aan voor recycling in Nederland. Als zo’n plastic-partij wordt afgekeurd, omdat het bijvoorbeeld te vervuild of lastig te sorteren is, wordt het verbrand. Daarvoor moet de aanbieder echter betalen. De verleiding is dus groot om dergelijke partijen door te verkopen aan handelaren en er op deze manier aan te verdienen in plaats van ervoor te moeten betalen.
Je kunt je eenvoudig als handelaar registreren om vervolgens op sites als scrap.com een partij aan te bieden. De opkopers kennen de trucs om de douane te omzeilen. Antwerpen geldt bijvoorbeeld als een haven met geringe pakkans (lees ook dit artikel van een van de onderzoeksjournalisten).
Handelaren vertelden Pointer ‘Het is een kunst de juiste douanecode te kiezen. Stel, je hebt een lading vervuild plastic, maar daartussen zit 10 procent schoon plastic, dan geef je je lading die laatste code’. Een andere truc is om de container te vullen met vervuild plastic, behalve de eerste twee rijen; ‘schoon spul voorin, rotzooi achterin’.
Staatsecretaris Van Veldhoven (D66) heeft in juni 2019 op de G20 gepleit om te stoppen met deze export: ‘Westerse landen zouden geen plasticafval meer moeten exporteren. Niet naar Maleisië, niet naar Indonesië, nergens heen. Wij moeten ons eigen plasticafval zelf kunnen verwerken, in plaats van het per boot naar andere delen van de wereld te sturen. Hier moeten we in internationaal verband afspraken over maken’.
De enige manier om het gesjoemel te stoppen, is inderdaad een verbod op alle export van plasticafval buiten de Europese Unie. Daarnaast moet export binnen de Europese Unie aan strengere regels onderworpen worden, zodat er ook niet langer illegaal plasticafval gedumpt wordt in landen als Polen.
Er zijn meerdere gunstige effecten te verwachten wanneer landen verplicht worden hun eigen afvalplastic te verwerken, zoals:
Er is een uitgelezen kans om dit jaar een verbod op de export van afvalplastic te realiseren. De Europese Commissie herziet de Waste Shipment Regulation.
Zero Waste Europe heeft aanbevelingen opgesteld. PSF roept de Nederlandse overheid op deze te steunen.
Goed nieuws. De winnaar van de Green Challenge van het nieuwe TV-programma Iedereen Kan Het! (Omroep Max) heeft een slimme oplossing bedacht voor eenmalige plastic voedselverpakkingen: verpakkingen gemaakt van zeewier.
Nylon en polyester hinderen de groei en het herstel van onze luchtwegen, concluderen wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen, TNO en Plymouth Marine Laboratory in nieuw onderzoek naar het effect van microplastics en microvezels op onze gezondheid.
Ben je bekend met de problematiek rondom plasticvervuiling van ons milieu, wil je op dat gebied een verschil maken en studeer je Bedrijfskunde, Ondernermerschap, Commerciële Economie of een soortgelijke studie? Kom dan bij Plastic Soup Foundation stage lopen!
Twee keer per jaar zijn er landelijke opruimacties. Dan rapen we met zijn allen in één dag zoveel mogelijk rotzooi op. In het najaar is dat World Cleanup Day en in het voorjaar is er de Landelijke Opschoondag (LOD).
Stage bij Plastic Soup Foundation