13 oktober 2021
Bij het dragen en wassen van synthetische kleding komen plastic microvezels vrij. Wie kleding koopt moet daarover geïnformeerd worden. Maar de Europese methodiek die gebruikt wordt voor informatie op labels, houdt hier onvoldoende rekening mee. Daarom doet Plastic Soup Foundation mee met de campagne Make the Label Count, die vandaag is gelanceerd in Brussel.
Alles moet groener en duurzamer in Europa. Dat geldt ook voor de textielsector. Onderdeel van de verduurzamingsplannen is dat consumenten beter worden geïnformeerd over de gevolgen voor het milieu. Er komen daarom nieuwe Europese eisen voor de labels van kleding om de consument voor te lichten. Zo kunnen consumenten bewuster gaan kopen. De Europese Commissie baseert zich voor die beoordeling op een bepaalde methodiek, de Product Environmental Footprint (PEF).
De Europese Commissie wil een verplicht label op basis van de PEF. Deze methodiek is in 2012 ontwikkeld en wordt ook voor andere sectoren gebruikt. De nadruk ligt op het verminderen van CO2. Maar er zijn ernstige tekortkomingen. PEF houdt geen rekening met de plastic microvezels die ontstaan tijdens de productie, het dragen en het wassen van synthetische kleding. Ook houdt PEF geen rekening met de vraag hoe lang textiel meegaat en of het biodegradeerbaar is of recyclebaar.
Per wasbeurt kunnen miljoenen plastic microvezels met het afvalwater meegevoerd worden. Als dat aspect niet meegewogen wordt, kunnen producenten kleding die gemaakt is van fossiele brandstoffen als duurzaam labelen vanwege een gunstige score op CO2. Dat gevaar dreigt met name in de fast fashion sector. In plaats van eerlijk geïnformeerd te worden, worden consumenten dan misleid, zoals Make The Label Count via het nieuwsmedium Politico uitlegt.
Vandaag is de campagne Make The Label Count gelanceerd. Bepleit wordt dat de PEF methode wordt aangepast en rekening houdt met de genoemde tekortkomingen. Als dat niet gebeurt kunnen toekomstige labels consumenten op het verkeerde been zetten en wordt de deur naar greenwashing wijd opengezet.
In een gezamenlijke onlangs verstuurde brief aan de Europese Commissie geven elf lidstaten, waaronder Nederland, hun visie op de aangekondigde EU-strategie voor duurzaam textiel. Ook en juist de textielsector moet verduurzamen, mede aan de hand van labeling. Er moeten, bepleiten de lidstaten, duidelijke doelen geformuleerd worden met betrekking tot inzameling, hergebruik en recycling van textiel. Speciale aandacht moet gegeven worden aan PFAS, brandvertragers en persistente organische stoffen. Die zorgwekkende stoffen moeten binnen het kader van REACH verboden of gereguleerd worden.
Verder bepleiten de elf landen dat de afgifte van plastic microvezels tot een minimum beperkt moet worden. Maar zonder aanpassing van de PEF-methodiek kunnen consumenten daarover via labeling niet geïnformeerd worden.
Microplastics in kunstmest is een vrijwel onbekend milieuprobleem, met ook potentiële gezondheidsgevolgen. De nieuwe minister van LNV moet uitgaan van het voorzorgprincipe en plasticvrije landbouw bevorderen.
Het kan twee kanten op gaan met een potentieel plasticverdrag op de komende VN-milieubijeenkomst. Wordt het de veelbelovende ontwerpresolutie van Rwanda en Peru, of wint de sterk afgezwakte Japanse resolutie?
Het woord ‘plastic’ komt niet voor in het regeerakkoord. Samen met andere milieuorganisaties schreven wij een brief over het plasticbeleid aan de nieuwe staatssecretaris.
Chemicaliën en plastic zijn voor de aarde nieuwe entiteiten die samen een planetaire grens overschrijden.
Heb je je ooit afgevraagd wat plastic met je vruchtbaarheid kan doen?