Voedselketen
Dieren krijgen microplastics in hun lichaam. Aangezien het ene dier het andere eet, kunnen microplastics zich door de voedselketen verplaatsen.
Alle soorten, zowel planten als dieren, passen zich aan hun omgeving aan. In hun ecosystemen ontstaat telkens een nieuw natuurlijk evenwicht. Plastic in het milieu verstoort dat evenwicht. De plasticvervuiling is in slechts enkele decennia ontstaan en neemt snel toe. Diersoorten krijgen eenvoudigweg niet de kans om te leren omgaan met een vervuild ecosysteem, bijvoorbeeld door plastic te vermijden of er juist van te leven. De ene soort is er kwetsbaarder voor dan de andere, waardoor ook nog eens hun onderlinge samenhang wordt verstoord.
De gewone alikruik, een slak die in zee leeft, staat op het menu van de krab. Normaal gesproken verdedigen de alikruiken zich door zich in hun schelp terug te trekken zodra ze de aanwezigheid van een krab bespeuren. Nu blijkt uit onderzoek dat dit verdedigingsmechanisme minder goed of niet meer werkt door giftige stoffen afkomstig van microplastics. De chemische stoffen die zich aan het plastic in zeewater hechten of die uit het plastic lekken, leggen het verdedigingsmechanisme van de alikruik lam. Daardoor kunnen aanvallende krabben niet meer op tijd gedetecteerd worden.
Een ander onderzoek naar schadelijke effecten voor ecosystemen gaat over de hechtdraden van mosselen. Mosselen hechten zich vast aan een ondergrond, rots of touw, met dunne draadjes. Deze byssusdraden zijn uitzonderlijk sterk en elastisch en kunnen stroming en golfslag weerstaan. De mosselen zitten met die draadjes ook aan elkaar vast, waardoor mosselbanken ontstaan. Mosselbanken zijn ecologisch van groot belang. Blauwe mosselen die bijna twee maanden aan microplastics van polyethyleen waren blootgesteld verloren hun grip. De sterkte van de byssusdraden nam met de helft af. De blootgestelde mosselen produceerden ook significant minder draadjes. Wanneer mosselen hierdoor wegspoelen, heeft dat een negatief effect op de biodiversiteit van de banken.
Dieren krijgen microplastics in hun lichaam. Aangezien het ene dier het andere eet, kunnen microplastics zich door de voedselketen verplaatsen.
Dieren kunnen geen onderscheid maken tussen plastic en voedsel. Schildpadden zien bijvoorbeeld plastic tassen aan voor kwallen die zij graag eten.
Verstrikking in plastic kan gruwelijke gevolgen hebben voor dieren. Het kan leiden tot ontstekingen, vergroeiingen of amputatie van ledematen.