26 februari 2020
De kans bestaat dat verpakkingsplastic in de Filippijnen binnenkort na gebruik massaal wordt verwerkt in asfalt voor wegen. Het afval wordt toegevoegd in een toplaag van asfalt, maar ook gebruikt als brandstof in cementfabrieken. Deze toepassingen bieden voedselgiganten als Nestlé en Unilever een nieuwe route om van hun afval af te komen.
De claims zijn er al langer: asfalt wordt door plastic sterker, er ontstaan minder snel gaten en barsten, en zowel de aanleg als het onderhoud van wegen kost minder geld. Het gebruik van plasticafval als brandstof in cementfabrieken zou tot 10% op de kolen besparen en leiden tot een lagere CO-2 uitstoot. Afgelopen november werd in de Filippijnen de eerste ‘plasticroad’ aangelegd. Daarbij werd 9000 kilo plastic gebruikt voor 1,500 vierkante meter asfalt. Eerder werd hier ook in andere landen mee geëxperimenteerd.
Het land met meer dan honderd miljoen inwoners wordt overspoeld met plastic waarvan veel in de oceaan terechtkomt. Tot de voornaamste oorzaken horen de eenmalige verpakkingen van (westerse) multinationals in samenhang met een gebrekkige afvalinzameling. Uit tellingen van eenmalige plastic verpakkingen in de Filippijnen blijkt dat multinationals de grootste vervuilers zijn. Veel van hun producten worden in miniverpakkingen verkocht, bijvoorbeeld een zakje waar net genoeg shampoo in zit om één keer je haar mee te wassen. Zelfs al worden die miniverpakkingen opgehaald en ingeleverd, dan nog zijn ze amper te recyclen.
De multinationals erkennen het probleem en beloven dat in 2025 al hun verpakkingen volledig recyclebaar zijn. Ze moedigen bewoners ook aan om plastic in te leveren. Die worden daarvoor beloond met geld of producten als shampoo (die op hun beurt ook weer verpakt zijn). De grote vraag is niet alleen hoeveel plastic op deze manier wordt ingenomen (vermoedelijk slechts een klein percentage), maar vooral wat er met dat ingeleverde plastic gebeurt. Worden daar opnieuw (voedsel)verpakkingen van gemaakt of zijn er meer toepassingen?
Bedrijven in de Filippijnen die betrokken zijn bij het aanleggen van plasticroads, zoals San Miguel Corp. en Aboitiz Equity Ventures Inc., kopen het plasticafval in. De directeur van cementfabriek Aboitiz verklaarde dat het bedrijf plastic koopt van Nestlé Philippines Inc en Unilever Philippines Inc. en dat het minstens 25.000 ton per jaar nodig heeft, aldus een artikel op Bloomberg.com. Hieruit blijkt wat multinationals feitelijk doen met teruggebrachte plastic verpakkingen: geen recycling, maar inzetten op een, voor hen, zeer aantrekkelijke quick fix.
Een belangrijke vraag bij deze toepassing is in hoeverre microplastics hierna, in de loop der tijd, alsnog in het milieu komen door slijtage van het asfalt. Maar er is een achterliggend nog veel groter bezwaar. De nieuwe toepassing biedt geen garantie dat er minder plasticafval in het milieu terechtkomt én levert ook geen enkele prikkel op om minder plastic te produceren.
Met plasticroads houden we een productiesysteem in stand dat spotgoedkoop is en nog altijd het milieu vervuilt.
Zeekoeien, walvissen, dolfijnen, zeeleeuwen, schildpadden en veel andere dieren lopen in zee permanent het risico te sterven door plastic. Oceana, een organisatie die zich inzet om de oceaan te beschermen, heeft gegevens hierover voor het eerst op een rij gezet.
Jarenlang heeft Haak-In voor de Plastic Soup Foundation prijzen gemaakt van plasticafval, zoals de Politieke Pluim en de Plastic Soup terrine.
Met deze enthousiaste slogan starten 140 gemeenten, bedrijven en organisaties vandaag de nieuwe campagne van de Statiegeldalliantie. Het doel? Politici een extra zetje geven om snel statiegeld op blikjes in te voeren.
Steeds vaker wordt plasticafval versnipperd en verkocht als brandstof. Het is een sluiproute om van plasticafval af te komen onder het mom van recycling.
Strijd om de zogeheten vloeibare microplastics in cosmetica