Het strand is één grote asbak. Tijd dus voor de Beach Cleanup!
Het Noordzeestrand wordt weer opgeruimd door duizenden vrijwilligers. Hoe krijg je de stranden peukenvrij?
11 augustus 2021
Van plasticvervuiling en klimaatverandering was enkele decennia geleden nog geen sprake. Deze verschijnselen hebben zich evolutionair gezien plotseling gemanifesteerd. Diersoorten kunnen zich niet op tijd aanpassen aan de nieuwe omstandigheden en lopen gevaar om uit te sterven.
Als de leefomgeving van een soort te snel verandert, spreken biologen van een evolutionaire valkuil. Zeeschildpadden hebben te maken met verschillende van die valkuilen. Twee waren al bekend en een derde wordt nu vermoed in een net verschenen onderzoek naar plastic vervuiling en jonge zeeschildpadden.
De Mexicaanse zeeschildpad had — duizenden jaren lang — broedplaatsen aan de Mexicaanse kust waar nog altijd weinig mensen wonen. Door klimaatverandering verschuift hun broedgebied noordwaarts. Door de intensieve menselijke bewoning daar wordt de soort nu ernstig bedreigd. Lees er meer over in deze publicatie.
Een tweede evolutionaire valkuil is dat schildpadden drijvende objecten opzoeken om zich onder te verschuilen en van daaruit voedsel te zoeken. Door deze gewoonte raken ze met hun poten in de mazen van (achtergelaten) netten verstrikt en sterven een langzame dood. De schildpadden hebben met andere woorden evolutionair nog niet geleerd dat de spooknetten gevaarlijk zijn en drijfhout of zeewier niet.
Zeeschildpadden begraven hun eieren op zandstranden. Nadat schildpadjes uit het ei gekropen zijn, gaan ze naar zee. De juvenielen leven enkele jaren op open zee en verspreiden zich over de oceaan. Pas als volwassen dier zoeken ze ondiepe wateren op. De jonge schildpadden komen terecht in gebieden waar relatief veel plastic drijft. Van vijf soorten jonge zeeschildpadjes, die als bijvangst midden op de oceaan gevangen werden, is het plastic in hun maag geanalyseerd. En dat leverde de hypothese op van een nieuwe evolutionaire valkuil.
Van de jonge groene zeeschildpadjes had 85% plastic in de maag, met een uitschieter in één dier van 343 stukjes (groter dan één millimeter). Ook bij enkele andere soorten blijkt dat ruim 80% plastic heeft ingeslikt. In de Grote Oceaan bestond het merendeel van het ingeslikte plastic uit harde stukjes, in de Indische Oceaan waren vezels in de meerderheid. Het ingeslikte plastic bestond vooral uit polyethyleen en polypropyleen, plastic dat veel voor verpakkingen gebruikt wordt.
(Foto Kathy Townsend)
De hoge inname in vergelijking met volwassen schildpadden uit ondiepere wateren, verklaren de onderzoekers doordat de juvenielen zich ontwikkelen in sterk vervuilde delen van de oceaan. Ze trekken instinctief naar gebieden die voorheen niet vervuild waren. Dat wil zeggen dat de soorten nog niet hebben geleerd om deze voor hen nu gevaarlijke gebieden te mijden.
Het Noordzeestrand wordt weer opgeruimd door duizenden vrijwilligers. Hoe krijg je de stranden peukenvrij?
Baanbrekend onderzoek geeft indicatie van de hoeveelheid onzichtbare nanoplastics in de Waddenzee en wijst op een potentieel gevaar voor het zeeleven.
De industrie kan framing van de plasticsoep niet langer ontkennen. Voor een rapport uit 2015 worden nu excuses aangeboden.
ClientEarth heeft de Vlaamse overheid voor de rechter gedaagd. Zij willen zo voorkomen dat INEOS in de haven van Antwerpen zijn grootste investering in plastic ooit doet.