Amsterdam, 25 oktober 2017 – Afgelopen juni bracht de Personal Care Products Council (PCPC), die wereldwijd de cosmetica-industrie vertegenwoordigt, een opmerkelijk persbericht uit. Ze neemt haar verantwoordelijkheid serieus en is goed bezig om de plasticvervuiling van de oceanen te bestrijden. De organisatie wijst op de vrijwillige uitfasering van plastic microbeads in scrubproducten. Vervolgens protesteert de organisatie tegen de Clean Seas-campagne van de Verenigde Naties. Deze campagne roept de cosmetica-industrie op om te stoppen met het toevoegen van microplastics aan hun producten.
Dat protest wordt in het persbericht ook beargumenteerd. Een aantal studies van onafhankelijke wetenschappers heeft aangetoond dat andere bronnen een veel groter aandeel hebben in de plasticsoep dan de cosmetica industrie. De laatste is slechts verantwoordelijk voor “the tiniest fraction of plastic pollution in aquatic environments”. Er wordt een Deense studie aangehaald die stelt dat 99% van de microbeads door waterzuiveringsinstallaties worden verwijderd. De conclusie die daarop volgt, luidt dat de PCPC oprecht hoopt dat de Clean Seas-campagne zich baseert op de wetenschap en dat de UNEP, het milieubureau van de Verenigde Naties, op zoek gaat naar echte oplossingen (in plaats van al haar pijlen op de cosmetica industrie te richten).
Bij dergelijke persberichten moet je je altijd afvragen wat er niet in staat. Om cosmeticaproducten te ontdoen van microplastics (en dat zijn er veel meer dan de genoemde scrubs) moeten sommige cosmeticabedrijven meer dan 90% van hun producten aanpassen. Dat is kostbaar en vergt tijd. Dit argument werd onlangs naar voren gebracht door de Engelse branchevereniging Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association (CTPA) in een protest tegen het voorgenomen Engelse verbod op microplastics in cosmetica. De industrie is dus helemaal niet bereid om alle microplastics uit de verzorgingsproducten te verwijderen en door alternatieven te vervangen. Dit is namelijk een uiterst kostbare operatie.
Wat de PCPC evenmin schrijft is dat in de aangehaalde Deense studie óók staat dat in bijna alle landen het slib van de waterzuivering vervolgens als mest op het land wordt uitgereden. De Noorse wetenschapper Luca Nizzetto heeft hier onderzoek naar gedaan. Via het slib komen de microplastics in landbouwgronden terecht. Hij schat dat wereldwijd op tussen de 110.000 en 730.000 ton aan microplastics. Een deel daarvan spoelt uit en komt in het oppervlaktewater. Al die plastic deeltjes komen dus gewoon weer in het milieu terecht. Met dank aan de cosmetica-industrie.
De opstelling van de PCPC en haar aanval op de UNEP is uiterst betreurenswaardig. In plaats van schuld te bekennen en alle microplastics uit verzorgingsproducten te halen, probeert ze het probleem te bagatelliseren door een onjuiste voorstelling van zaken te geven. Het eigenlijke doel is simpelweg zo lang mogelijk verzorgingsproducten met microplastics te mogen blijven verkopen.
Goed nieuws. De winnaar van de Green Challenge van het nieuwe TV-programma Iedereen Kan Het! (Omroep Max) heeft een slimme oplossing bedacht voor eenmalige plastic voedselverpakkingen: verpakkingen gemaakt van zeewier.
Nylon en polyester hinderen de groei en het herstel van onze luchtwegen, concluderen wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen, TNO en Plymouth Marine Laboratory in nieuw onderzoek naar het effect van microplastics en microvezels op onze gezondheid.
Ben je bekend met de problematiek rondom plasticvervuiling van ons milieu, wil je op dat gebied een verschil maken en studeer je Bedrijfskunde, Ondernermerschap, Commerciële Economie of een soortgelijke studie? Kom dan bij Plastic Soup Foundation stage lopen!
Europese landen dragen bij aan de plasticvervuiling in Zuidoost-Aziatische landen, omdat louche handelaren hun gang kunnen blijven gaan. Dit blijkt eens te meer uit een recente uitzending van Pointer in samenwerking met onderzoeksjournalisten.
Natuurrampen en de plastic soup