Amsterdam, 29 oktober 2019 – Een deel van het plastic afval dat burgers gescheiden inzamelen, komt terecht in landen als Maleisië of kan – zelfs binnen de EU – terechtkomen op illegale stortplaatsen. Van recycling is nauwelijks sprake. Sinds China in 2018 de poorten sloot voor de import van afvalplastic, stapelen de problemen rond hergebruik zich op. De belangrijkste oorzaken: de hoeveelheid afvalplastic blijft toenemen, er is te weinig recyclingcapaciteit en er is geen controle op de handel.
In Nederland produceren we per persoon rond de 73,2 kilo plastic afval per jaar. Het gescheiden plastic wordt opgehaald en belandt in een sorteerbedrijf. Van een deel worden nieuwe plastic producten gemaakt. Volgens de TV-uitzending Plasticplaag van De Monitor valt verder naar schatting 38% in de restcategorie ‘mix’. Dat deel wordt verhandeld, voor een deel naar het buitenland, en andere bedrijven kunnen er nog enigszins waardevolle bestanddelen uithalen. Maar wat gebeurt er met het deel waar niemand wat mee kan? Dat valt niet te controleren. Onderzoeksbureau CE Delft publiceerde eerder dit jaar het rapport Plasticgebruik en verwerking van plastic afval in Nederland en stelde vast: ‘Tot voor kort werd gescheiden ingezameld plastic geëxporteerd naar China. Dit plastic dat aangeboden werd voor recycling wordt als gerecycled meegeteld in de afvalstatistiek door het Afvalfonds Verpakkingen. Het is onduidelijk of deze verpakkingen daadwerkelijk gerecycled zijn en onder welke omstandigheden.’
Nadat China zijn poorten sloot, verlegden de handelsstromen zich naar andere Zuidoost Aziatische landen. Maleisië wordt overspoeld met containers vol afvalplastic onder het mom van recycling. De Monitor meldde dat het land onderzoek doet naar de herkomst van zeven illegale containers met vermoedelijk Nederlands afvalplastic. Een andere onthullende documentaire, van Vox Pop, heeft het over inmiddels 1660 illegale Poolse stortplaatsen van vooral Duits afvalplastic. Ook in landen als Frankrijk en Italië stijgt het aantal illegale stortplaatsen, omdat er geen verwerkingscapaciteit is en omdat het afval niet meer geëxporteerd kan worden.
Om van het illegaal gestorte plastic af te komen, worden de stortplaatsen regelmatig in brand gestoken. De daders zijn onbekend. Plaatselijke bewoners lijden onder de gevaarlijke stoffen die daarbij vrijkomen. Wat dat voor gezondheidsrisico’s oplevert, bleek tijdens de presentatie van Susan Shaw op de Plastic Health Summit eerder deze maand.
Foto: De Maleisische milieuminister Yeo Bee Yin bij een container met westers plasticafval. EPA-EFE.
Lees ook – Wat gaan we doen met ons afvalplastic?
Lees ook – Worden we ziek van verbrand plastic?
Goed nieuws. De winnaar van de Green Challenge van het nieuwe TV-programma Iedereen Kan Het! (Omroep Max) heeft een slimme oplossing bedacht voor eenmalige plastic voedselverpakkingen: verpakkingen gemaakt van zeewier.
Nylon en polyester hinderen de groei en het herstel van onze luchtwegen, concluderen wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen, TNO en Plymouth Marine Laboratory in nieuw onderzoek naar het effect van microplastics en microvezels op onze gezondheid.
Ben je bekend met de problematiek rondom plasticvervuiling van ons milieu, wil je op dat gebied een verschil maken en studeer je Bedrijfskunde, Ondernermerschap, Commerciële Economie of een soortgelijke studie? Kom dan bij Plastic Soup Foundation stage lopen!
Europese landen dragen bij aan de plasticvervuiling in Zuidoost-Aziatische landen, omdat louche handelaren hun gang kunnen blijven gaan. Dit blijkt eens te meer uit een recente uitzending van Pointer in samenwerking met onderzoeksjournalisten.
Plastics verbieden? Hanteer het begrip ‘essential use’!