MICROPLASTICS LIJKEN DEMENTIE TE BEVORDEREN
Nieuw onderzoek naar de effecten van microplastics op mensen en andere zoogdieren toont significante gedragsveranderingen.
Amsterdam, 22 januari 2020 – Om water te zuiveren van microplastics en microverontreinigingen zijn miljarden euro’s nodig. Worden die kosten straks doorberekend aan de consument? De Europese waterbedrijven bepleiten dat EU-regelgeving strenger moet worden toegepast, dat vervuilende producenten verantwoordelijk worden gehouden en voor die kosten opdraaien.
‘Consumenten mogen de rekening niet gepresenteerd krijgen, want zij zijn niet schuldig aan de vervuiling. Om schoon water voor iedereen betaalbaar te houden, moeten de kosten bij de verantwoordelijke bedrijven worden gelegd via uitgebreide producentenverantwoordelijkheid.’ Dit is de belangrijkste conclusie van het adviesbureau Deloitte aan de EurEau, de Europese Federatie van nationale koepelorganisaties in de water- en afvalwatersector. Het deze maand uitgebrachte advies baseert zich op twee principes; het voorzorgprincipe en het principe dat de vervuiler betaalt.
Er zijn nu geen restricties voor plastic producten die bijdragen aan de vervuiling. Er is onvoldoende controle op wat wel en niet verkocht mag worden. Het gevolg is dat mensen en alle andere levende organismen voortdurend aan onwenselijke zaken worden blootgesteld. Er moet om die reden snel en corrigerend opgetreden worden, aldus Deloitte, en dat kan op basis van het voorzorgprincipe. Dit principe stelt dat ingrijpen door de overheid gerechtvaardigd is bij (dreigende) onomkeerbare milieuschade. Om te voorkomen dat onze wateren verder vervuilen, acht Deloitte aanpak van de vervuiling bij de bron van essentieel belang.
Het principe dat de vervuiler betaalt, moet via uitgebreide producentenverantwoordelijkheid toegepast worden. De juridische basis hiervoor is er. Het principe dat de vervuiler betaalt, is namelijk onderdeel van het verdrag van de Europese Unie, de Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU, art. 191.2), en ook van de Kaderrichtlijn Water. Het probleem is dat dit principe in de praktijk (nog) niet wordt toegepast.
Waterzuiveringsinstallaties hebben te maken met miljarden en nog eens miljarden microvezels die afkomstig zijn van het machinaal wassen van synthetisch textiel. Om dit vezelverlies te voorkomen wordt aanpak bij de bron bepleit. Waar moeten we volgens het rapport aan denken? Op dit moment bestaat er geen verplichting om op labels voor kleding informatie te verstrekken over potentieel schadelijke stoffen of het loslaten van microplastics. Hier zou een informatieplicht voor producenten kunnen worden ingevoerd. Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid kan ook vorm krijgen door de verplichte inname van afgedankte kleding. Of synthetische kleding kan duurder gemaakt worden ten opzichte van kleding die gemaakt is van natuurlijke vezels om installeren van filters die microvezels in wasmachines afvangen te financieren.
Klik hier voor het Deloitte-rapport Study on the feasibility of applying extended producer responsibility to micropollutants and microplastics emitted in the aquatic environment from products during their life cycle.
Nieuw onderzoek naar de effecten van microplastics op mensen en andere zoogdieren toont significante gedragsveranderingen.
Volgens nieuw onderzoek is de plasticsoep minder groot dan gedacht. Is dit het goede nieuws waar we op wachten?
Het eerste bewijs is gevonden dat microplastics aanwezig zijn in menselijk hartweefsel. Het wordt steeds duidelijker dat plastic gevaarlijk is voor de menselijke gezondheid en de gezondheid van onze planeet.
Het kabinet gaat onderzoek doen naar maatregelen, inclusief verbodsbepalingen, om te voorkomen dat bepaalde plastic producten als zwerfvuil eindigen.